Ξεγλιστρήσαμε άτσαλα
από κάθε λεπτό εκείνου του δευτερολέπτου
Εκείνο το βλέμμα που ανταλλάξαμε
σκλάβωσε το απόθεμα των ειδώλων μας
στο γυάλινο κόσμο
ενός κακόβουλου ενυδρείου επικοινωνίας
που χώριζε τα κορμιά μας
Μια στιγμή,
που τα βλέφαρά μας
αναβαθμίστηκαν στο πιο προνομιούχο μέσο έκφρασης
διακηρύσσοντας τις αντιστάσεις μας
στις υποσχέσεις των ανθρώπινων σχέσεων
Σήμερα η μέρα μας ήταν
μια λακκούβα βροχή
Ρακένδυτοι,
καθρεφτίσαμε την πείνα μας μέσα της
τυλίγοντας τους θυμούς μας
σε αυτοσχέδια τσιγαρόχαρτα
αντλώντας περιφρόνηση για την πρόβλεψη του μέλλοντος
από μια χορταριασμένη δεξαμενή στην είσοδο ενός στρατοπέδου
Μια μεταλλική ταυτόχρονη κραυγή
αποσυναρμολόγησε την ανεξίτηλη σιωπή
που όργωσε ο θάνατος
μέσα στα συρματοπλέγματα
Η μικρή μας συμμαχία ενάντια στο ανθρώπινο
αρνείται να κριθεί απ τον ηθικό κόσμο
και διαπερνώντας την απάθεια
διανύει ανάρμοστες διαδρομές
καβάλα σε σκαντζόχοιρους
με κουρδιστές προπέλες
που γλείφουν γρανίτες για πρωινό
και σκορπάνε χρωματιστά μελάνια
στις λαβυρινθικές μας διαδρομές
Στα ιντερμέδια των εξορμήσεων
κλωτσώντας τα ρεύματα
τελειοποιούμε τη συγχώνευση μιας ανάσας που μυρίζει οινόπνευμα
με λαμπυρίζον φυτοπλαγκτόν
αποσκοπώντας στην παραγωγή εύφλεκτων χημικών ενώσεων
πριν φωτιστούν τα ακροδάχτυλα της Αλ Ντατ αλ Κουρσίγ
και το θρόισμα των χρόνων μας χαλιναγωγηθεί απ τη μουσική
367 χλμ μακριά από ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης
17 Monday Mar 2014
Posted Uncategorized
in